Në fillim të shekullit të XX, gjatë Luftës së Parë Botërore, një inxhinier gjeolog austriak vuri re pasuritë e mëdha naftëmbajtëse të Kuçovës. Ky fakt u bë publik në vitin 1918, duke tërhequr vëmendjen e shoqërive kërkuese të naftës, si AIPA, shoqëria Anglo-Persiane dhe shoqëria amerikane e naftës. Në vitin 1928, u shpua pusi i parë i naftës në Shqipëri në zonën e Dikatrit, duke shënuar një moment të rëndësishëm në zhvillimin e industrisë së naftës në vend. Gjatë periudhës 1928–1943, vendburimi i Kuçovës u shfrytëzua nga shoqëria italiane AIPA.
Në vitin 1935, u ndërtua naftësjellësi i parë që lidhte Kuçovën me Vlorën, duke mundësuar transportimin e naftës në distanca të mëdha. Në vitin 1951, me vendim të Qeverisë Shqiptare, u krijuan 11 ndërmarrje ekonomike në Kuçovë, duke përfshirë uzinën e përpunimit të naftës, ndërmarrjen e shpimit dhe shfrytëzimit të naftës, TEC-in, transportin, ndërtimin, laboratorin shkencor të naftës dhe fabrikat e pluhurave larës dhe tullave. Në vitin 1970, Kuçova ishte një nga qëndrat më të zhvilluara të Shqipërisë.
Pas viteve 1990, qyteti ka njohur zhvillime të tjera, duke përfshirë modernizimin e infrastrukturës dhe rritjen e popullsisë. Në vitin 2024, u rihap baza ajrore e Kuçovës, e cila shërben si një qendër operacionale për NATO-n në rajonin e Ballkanit Perëndimor. Ky investim ka përmirësuar infrastrukturën e bazës, duke përfshirë rinovimin e kullës së kontrollit, pistës dhe hangarëve, dhe ka forcuar angazhimin e Shqipërisë për paqen dhe sigurinë në rajon.
