E ndërtuar në vitet ‘1940–’1950, gjatë regjimit komunist, qyteti mori formën e tij falë pasurisë nëntokësore. Për dekada me radhë, qymyri i Memaliajt ishte një nga burimet kryesore të energjisë në vend dhe zemra që rrihte për ekonominë lokale.
Qyteti u ndërtua si një model tipik i urbanizimit socialist: me pallate të ulëta, lagje punëtorësh, kopshte, shkolla dhe qendra shëndetësore – gjithçka e planifikuar për të shërbyer jetën e minatorëve dhe familjeve të tyre. Ishte një qendër industriale që nuk flinte kurrë.
Pas viteve ’90, me mbylljen e minierës, Memaliaj përjetoi rënien e madhe ekonomike dhe valën e migrimit. Por kujtimi i qytetit të ngritur mbi qymyr, me strukturë dhe shpirt komuniteti, mbetet ende i gjallë në memorien kolektive.
