Etnografia shqiptare përbën një nga thesaret më të çmuara të identitetit kombëtar, një pasuri e trashëguar brez pas brezi që përmbledh mënyrën e jetesës, besimet, artin, ndjenjat dhe vlerat e popullit shqiptar. Ajo është një pasqyrë e gjallë e historisë kulturore të vendit, ku shfaqet qartë bashkëjetesa unikale midis traditës dhe shpirtit krijues popullor.

Nëpërmjet veshjeve popullore, këngëve dhe valleve, punimeve artizanale, ritualeve, arkitekturës tradicionale dhe arteve të kultit, shpaloset një botë e pasur simbolesh dhe shenjash që dëshmojnë për origjinën e lashtë të kulturës shqiptare dhe ndikimet që ajo ka përthithur ndër shekuj. Këto elemente, të ruajtura me fanatizëm sidomos në zonat rurale e malore, tregojnë për një shoqëri të ndërtuar mbi vlera të forta: besa, nderi, mikpritja, puna, solidariteti dhe lidhja me natyrën.

Tradita shqiptare është e veçantë në llojin e vet, pasi përfshin elemente të qytetërimeve ilire, bizantine, osmane dhe ballkanike, të përftuara në një formë krejt autentike. Veshjet popullore zbulohen si kod i identitetit rajonal; këngët dhe vallet bartin kujtesën shpirtërore të komuniteteve; kurse punimet në dru, argjendi e tekstile janë shprehje e mjeshtërisë së rrallë artizanale që ka karakterizuar popullin shqiptar.

Etnografia nuk është thjesht një kapitull i kulturës, por themel i karakterit shqiptar, një urë që lidh të shkuarën me të tashmen dhe përcjell trashëgiminë tonë tek brezat që vijnë.